Inhibitory pompy protonowej (IPP) są preparatami przepisywanymi w przypadku chorób przebiegających ze wzmożonym wydzielaniem kwasu solnego w żołądku.
Mają one za zadanie hamować ten proces. Można je kupić również bez recepty. Stosuje się je w chorobie refluksowej, w leczeniu wrzodów żołądka i dwunastnicy, a ponadto wiele osób sięga po nie w momencie wystąpienia zgagi.
Leki te należy stosować wyłącznie po konsultacji z lekarzem. Niestety ze względu na ich dużą dostępność są one często przyjmowane przez osoby, które nie wymagają kuracji tymi preparatami, wyłącznie w celu złagodzenia uczucia pieczenia w przełyku.
Jakie konsekwencje zdrowotne, z dietetycznego punktu widzenia może nieść za sobą zbyt częste ich przyjmowanie?
Zgaga to dolegliwość charakteryzująca się uczuciem pieczenia w obrębie przełyku, żołądka oraz klatki piersiowej wywołanym przez cofanie się treści żołądkowej wraz z kwasem solnym do przełyku.
Może się pojawić po spożyciu obfitych i ciężkostrawnych i posiłków, a także jest często obserwowana wśród osób palących papierosy.
Złe nawyki żywieniowe są jedną z głównych przyczyn wystąpienia zgagi, jednakże może być ona również objawem choroby wrzodowej. Pojedyncze epizody zgagi będą wymagały wprowadzenia odpowiednich interwencji żywieniowych.
Jeżeli pojawiają się one coraz częściej, należy zgłosić się do specjalisty w celu ustalenia jej przyczyn.
Stosowanie każdego leku wiąże się z ryzykiem wystąpienia skutków ubocznych.
Wśród osób przyjmujących IPP zaobserwowano bóle brzucha, wymioty, wzdęcia oraz zaparcia. Rzadziej bóle głowy, wysypkę czy problemy ze snem.
Leki, które są dostępne bez recepty, a należą do nich również IPP są często nadużywane.
Mimo ich względnego bezpieczeństwa ich przewlekłe przyjmowanie może wiązać się z ryzykiem rozwoju schorzeń ze strony jelit.
Kwas solny obecny w żołądku ma za zadanie neutralizować bakterie, które przedostają się wraz z pokarmem do naszego układu pokarmowego.
W warunkach fizjologicznych sok żołądkowy, aby spełniał swoją funkcję dezynfekcji pokarmów, powinien posiadać pH w granicach 1,5 - 2,5.
Przyjmując preparaty mające na celu hamowanie jego wydzielania, wpływamy tym samym na rozwój form przetrwalnikowych bakterii, a także na przedostawanie się drobnoustrojów do dalszych narządów układu pokarmowego.
Najczęściej dochodzi do zakażenia Clostridium difficile, a także do rozwoju SIBO, czyli zespołu przerostu bakteryjnego w jelicie cienki.
W żołądku ma również miejsce trawienie pokarmów. Kiedy nie ma w nim odpowiedniej ilości soku żołądkowego, niestrawione resztki pokarmowe przedostają się do jelita, które zalegając, stanowią pożywkę dla bakterii jelitowych. Dzięki temu mogą się namnażać. To również prowadzi do rozrostu mikriobioty, co może objawiać się wzdęciami, bólami brzucha, uczuciem przelewania.
Co istotne, gazy powstające podczas fermentacji mogą naciskać na ściany żołądka powodując jednocześnie cofanie się soku żołądkowego do przełyku, wywołując tym samym zgagę.
Dlatego nie zawsze zgaga jest efektem zbyt dużej ilości kwasu żołądkowego. Wręcz przeciwnie, może być wywołana poprzez następstwa spowodowane niedostateczną jego ilością.
Zgaga to objaw często bagatelizowany. Aby ją załagodzić, sięgamy po doraźne preparaty, które chwilowo neutralizują problem.
Jak się okazuje, przyczyn zgagi należy dopatrywać się nie tylko w złych nawykach żywieniowych, ale także w zbyt częstym przyjmowaniu leków hamujących wydzielanie soku żołądkowego.
Tym samym popadamy w błędne koło, które bardzo trudno jest przerwać nie znając podstawowej jej przyczyny.
Należy również pamiętać, że zgaga może stanowić objaw groźniejszych chorób, takich jak wrzody żołądka czy dwunastnicy, które nieleczone zagrażają zdrowiu.
Artykuł służy wyłącznie w celach informacyjnych. Nie ma on na celu udzielania porad lekarskich, pielęgniarskich i nie może zastępować porad lekarskich, pielęgniarskich ani żadnych specjalistycznych porad medycznych. Wszelkie dolegliwości i objawy należy skonsultować z lekarzem.
Komentarze (0)